Philippe, 48 jaar, vrijgezel en afkomstig uit Aarlen, België, zegt rechtuit: "Het moeilijkste is beseffen dat deze diagnose voor altijd is. Je hele leven, tot het einde." Gediagnosticeerd met type 1 diabetes op 19-jarige leeftijd tijdens een routinecontrole in het kader van zijn studies bouwkunde, herinnert hij zich de eerste schok: "De dag dat men me vertelde dat ik insuline-afhankelijk was, voelde het alsof mijn leven instortte. Ik was verdrietig, neerslachtig. Maar na die dag leefde ik zoals iedereen: ik ging naar studentenfeestjes, vaak met uitspattingen. Ik deed veel aan sport en ging op skivakantie... En in 25 jaar heb ik nooit problemen gehad: ik leef ermee!"

Stap voor stap leerde Philippe deze nieuwe realiteit te temmen. "Ik ben een beetje een cyborg geworden!" zegt hij lachend, verwijzend naar zijn dagelijkse bloedsuikercontroles die hij via zijn smartphone monitort. "Een cyborg is een mix van mens en machine. Als je erover nadenkt, ben ik dat bijna! Natuurlijk is het controleren van je suikergehalte soms lastig, maar je kunt er ook een spel van maken. Ik probeer zo vaak mogelijk stabiel te blijven tussen twee waarden. Als dat lukt, motiveert het me om efficiënt te blijven in het management van mijn diabetes."

Diep optimistisch gelooft Philippe in de toekomst en de vooruitgang van artificiële intelligentie: "Ik kijk uit naar de dag waarop een machine, zo klein mogelijk, de ziekte volledig kan beheren en automatisch de nodige doses injecteert op basis van mijn activiteiten: of het nu sport is, een wandeling met vrienden of een werkdag achter een scherm."

Op het werk speelde Philippe meteen open kaart. "Ik heb het mijn werkgever meteen verteld. Iedereen is op de hoogte. Ja, ik heb soms een hypo, maar ik heb de situatie uitgelegd. Ik heb een voorraad suikerhoudende dranken binnen handbereik. Mijn collega's waarschuwen me als mijn alarm afgaat. Gelukkig heb ik een intellectuele job, achter een bureau, met water in de buurt. In een fysieke job zou het waarschijnlijk moeilijker zijn..."

Hij vertelt enkele anekdotes met humor: "Ik heb al eens een hypo gehad midden in een vergadering. Je zit daar, je wilt iets zeggen, en het lukt niet! De hersenen stoppen als eerste in zulke gevallen. Het duurt 10 minuten, de tijd om weer suiker binnen te krijgen, en dan gaat het weer. Het is zelfs al eens gebeurd tijdens een telefoongesprek! Ik zei gewoon: 'Ik heb een hypo, ik bel je terug,'" glimlacht hij.

Met de tijd vond Philippe zijn ritme, leerde hij naar zijn lichaam luisteren en de waarschuwingssignalen van zwakte anticiperen. Zijn kat Izis, die al 8 jaar zijn dagelijkse leven deelt, heeft ook zijn glycemische schommelingen leren herkennen. "Twee of drie keer heeft ze me midden in de nacht wakker gemaakt toen ik hypoglycemie had, terwijl ik het zelf nog niet doorhad."

Zelfs in specifieke contexten, zoals skivakanties, zorgen zijn vrienden ervoor om te vragen: "Red je het met je suiker?" Maar hij is nooit als gehandicapt behandeld: "Het heeft niets veranderd in mijn relaties." Hij vond ook inspiratiebronnen, zoals Alexander Zverev, de nummer 2 van de wereld in tennis, die ook leeft met type 1 diabetes. "Een geweldig voorbeeld om te tonen dat niets onmogelijk is. Je kunt zelfs een competitieniveau bereiken; diabetes beperkt ons niet."

Voor Philippe is de sleutel: niet dramatiseren. "Deze ziekte heeft me ertoe aangezet een bepaalde levensstijl aan te nemen. Hoe regelmatiger ik ben, hoe beter. Ik moet blijven voluit leven en de positieve kanten zien."

Hij benadrukt ook de invloed van de emotionele toestand op diabetes: "Stress of verdriet beïnvloeden mijn glycemische curves direct. Omgekeerd, als alles goed gaat, zijn ze veel stabieler. Deze ziekte, deze metgezel die me dagelijks volgt, wil ik niet te veel aandacht geven, enkel wat nodig is. Mijn arts heeft deze visie echt goed overgebracht: de ziekte ont-demoniseren, ermee leren leven."

Zijn boodschap voor wie net de diagnose kreeg? "Geen stress. Ik leef al 25 jaar met type 1 diabetes en ik kan je zeggen dat het perfect mogelijk is om een normaal leven te leiden. Als ik een chocolade-eclair wil eten of wil sporten, dan doe ik dat! Je moet leven! En je kunt echt een prachtig leven hebben!"